සඳ යැපෙන්නේ උඹෙන් මිස
උඹ සඳෙන් යැපෙන්නැති වග...
උඹ දැවෙන විඳවන තරමටම
සඳ දැවෙන්නේ නැතැයි කිසිවිට...
ඒ දාහයෙන් උපන් ආලෝකය
සඳෙන් නොවෙහෙසී තරු විඳින වග
සඳත් රහසෙම තරු හා බැඳෙන බව
නුඹ නිදන හැම රාත්‍රියකම...
නිසැකවම හති වැටෙයි දවසක
දැවී දැවී එළිය දෙන නුඹ
සනසන්න ජීවය බිඳක් පිඹ
සඳ හැරේ යයි නොසිතන්න කිසිවිට...
ඒ සත්‍ය නුඹ උගත් දවසට
හිත වුනත් දෙස් දේවි නුඹහට
දැවෙනු හැරියේ ඇයිද නුඹ ගත
අයාලේ යන සඳක සතුටට...
No comments:
Post a Comment