විඩා බරින් මිරිකී ගිය අහසක
අඳුරු අමාවක රජන රාත්‍රිය
එළිය කරන්නට දල්වා අහුමුලු
තනි තරුවක වෙර ඇතිදෝ?
අඳුර මකාලනු හැකිම සඳට මිස
සඳෙන් බැබලෙනා තරුවකට නොවුන කල
සඳක් නැගෙනතෙක් මකා අමාවක
තරුව අහස හා යා කර පල කිමදෝ?
ගසක අගිස්සක පිපී මියෙන්නට
පැතුම් පුරනා මල් පොහොට්ටුව
ගසෙන් උදුරා බලෙන් ගෙන
පිපෙන තුරු බලා ඉඳිනු කෙලෙස ලොව?
ගසින් මිදුණු මල පරවී මිලිනව
වියලෙනා කලට අකලට
සිසිල් පැනින් සනසා ඒ මත
නොමියෙන්න යයි කොඳුරා නවතනුදෝ?
ඉඳින් තරු අමාවක නොමකනා කල
ගසින් මිඳුණු මල නොපිපෙනා කල
සඳට අහස හමුවෙනා තුරු හිඳිය යුතුමය..
මල ගසෙහි පිපෙනා තුරු හිඳිය යුතුමය..
No comments:
Post a Comment