කහද, රතුද, නොදත් රෝස මලක් ලඟ
සිත නතරවීම නම් ශෝකාන්තයේ....
විඳින්නද කහ මලක් ලෙස,
නෙලන්නද රතු මලක් ලෙස,
සිතාගනු බැරිව අතරමං වීම නම් ඛේදාන්තයේ....
උත්තර සොයන සිතත් හරියට
ඇවිස්සුන කඩි ගුලක් වගෙයි
එහෙමෙහෙ දුවනවා විතරයි....
ඒ සසල සිත නිසල වෙන්න ඉඩ නොදෙන
නුඹත් හරියට නිසල දියකට
රූරා වැටෙන පිනි පොදක් වාගෙයි
මට මාව අමතක කරන....
No comments:
Post a Comment