ආදරයට, විරහවේ නිර්වචනය!!

චපලයැයි කීවත් කවුරුන් කාට...
කෲරයැයි කීවත් කවුරුන් කාට... 
ආදරය නුඹ තරම් චපල, 
ආදරය නුඹ තරම් කෲර, 
වචනයක් තුන් ලොවම නැත... 

නුඹ සනසවයි නුඹව නොපතන උන්ව 
රිදවමින් නුඹව අයදින සැවොම... 
දැවෙන සිතකට ගිනිම පිඹිමින්ම 
සුදනෙක් ලෙසින් සිනාසෙන අරුම... 

සැඩ රලත් නුඹ තරම් රුදු නැත... 
අනෝරා වැහිත් සැපයි නුඹ ළඟ... 
අර බලන් නුඹ රැසින් අළු උන, 
සමනලියක් අද විඳින දුක් කඳ... 
බලන් එලියට රැගෙන හදවත  
සැනසීමෙන් බිඳක්වත් එහි වෙද?

අනාරාධිත කිරිල්ලිය

අනාරාධිත කිරිල්ලියක විත් 
හදේ කොනකින් ලැගුම්ලන්, 
හිස්ව අතහැර දමා තිබු සිත 
නැවුම් හැඟුමින් පුරවමින්.... 

නුඹට පෙර මෙහි ඉන්න ආ අය 
කරත් ඔය ටික ඔය ලෙසින්,
යන්න ගියේ උන් අතර මගකදී 
යනබවත් නොකියා හොරෙන්...

නුඹත් කවදාම හරි යන්න යාවි 
ඉගිලෙන්න හැකි උන සැනෙන්, 
කූඩු නොකරමි යදම් ලා මම 
ආදරේ වූවත් සිතින්.... 

ඉගිල ආවේ නුඹයි, කූඩු හැදුවේ නුඹයි 
මන් ලැගුම් දුන්නා විතරමයි, 
වචන නොකෙරුවත් සිතුවිලි 
නුඹට මන් හරි ආදරෙයි...