සමුගනිමි නුඹෙන්...

නුඹේ එකම එක ඇරයුමකට
සියවරක් නුඹ ලගට දිව එන්නට තරම්
මේ අකීකරු හිත පොරබදින බව ඇත්ත,

නුඹේ ඔය හිනාවට 
ආත්මයම බැඳී ලෝහ බැමි 
පරඩැල් වගේ බිඳෙන බවත් ඇත්ත,

නුඹ ඒක දැන, නොදැන වගේ ඉඳගෙන
මේ ආත්මය වෙහෙස කරවන තරම්  
දරාගනු බැරි නිසාවෙන් තවත්  
සමුගනිමි නුඹේ ලෝකයෙන්
පසුවදනක් නොලියාම 

දවසක් ඒවි නුඹටත්, අතීතය රිදවන 
මතක් වේවි නුඹටත් මේ හිත විඳපු දුක
නොහඬන්න එදින මාව සිහිකර 
යලි එන්න බැරි තරම් දුර 
වේවි හෙට අප තර...

නුඹ සිනාසෙන හෙට මට අඬන්නට වනු නිසැක..

සත්තයි මං දවල් හීන දකින්නේ නෑ ආයෙමත් 

ඇවිත් ගියදෙන් ඕනි තරම් සුරංගනාවියෝ 

නිකමටවත් මං හැරිලා බලන්නේ නෑ 

ඇත්තමයි...

හැමදාම වගේ උං ඒවි, පාර වැරදුන දාට 

මුණගැහුණ දා උන්ට, පාට පාට සමනල්ලු 

යන්න යයි ඈතටම, වසන්තයත් අරගෙනම... 

මේ සිසිරේ ගල්වෙන්න, හැමදාම පුලුවන්ද?

පාවා දෙන්නෙ නෑ ආයෙත් නම් මම  

අමාරුවෙන් ගලක් කරගත්ත හිත 

ඉවසන්න බැරිම තැන මැකිලාම යනවා මිසක් 

නවතින්න ඉල්ලන්නේම නෑ 

අනුන්ගේ ලෝකෙක...

වසා අගුලුලමි, යතුරු සඟවමි 

ආයෙත්නම් නොහරිමි දොර 

කොයි තරම් හැඩුවත් දොරකඩ හිඳ 

මන්ද, නුඹ සිනාසෙන හෙට මට අඬන්නට වනු නිසැක..

එකම කතාවක්...එකම අවසානයක්...

එකම කතාවක් 
එකම අවසානයක් 
වෙනස්කම 
රංගනය විතරමයි 

ඒ වෙනස්කමත් 
පිටපතේ අවසානයේ 
වෙන්වීමක් ඇති නිසා පමණමයි 
ඉතින් කවදා හැදේවිද අලුත් පිටපතක් 
මේ පිටපතේ නිළිය එක්කම 
මේ කතාවේ මතුසම්බන්ධය

ඒ බලාපොරොත්තුවත් 
කතාව වගේම ප්‍රබන්ධයක් විතරමයි 
කල්ප කාලයක් ගියත් 
හීනෙන් වත් හැබෑ නොවෙන...