නොදන්නෙමි කිමද මේ ලැදි කම

නොදන්නෙමි කිමද මේ ලැදි කම 
වෙසෙන්නී නුඹ අන්සතු කැදැල්ලක 
ඉගිලෙන්නේ නුඹ නුඹේ අහසෙ වූ කල 
මග බලන්නේ මේ දෑස මේ ලෙස 

දනිමි ඉගිලෙන්න එකට එකලඟ 
නොලැබෙනා බව මේ ආත්මෙදි නුඹට මට 
ඒත් මේ හිත අකීකරු කම 
සොයන්නෙම නුඹේ සෙනෙහස 

දනිමි මා හැර රකින්නට අය සිටින බව 
අනෝරා වැහි කෙලෙස රුදු වුව 
උණුසුම් කරන්නට මේ තටු අවැසි නැති බව 
තවත් එකම එක කුරුල්ලෙක් පමණක්ම බව 

අරුමය නම් කොයිතරම් කීවත් 
මේ ඇත්ත හිත නාහනා එකමය 
අකීකරුයි තටු උනත් මෙමටම 
යන්න හදනා විටදී නුඹෙන් දුරකට 

ද්වේශ පාලන කර ගනු නොහී 

දේශ පාලන කරනු නොහැකී 

නොදැන යදම් මුගුරු දරන්නනි

හිරු අවර යන දවස වැඩි ඈතක නැති 

කාකි සිංහ සම් වලින් සැඟවී 

සගවන්න යන්ත දැරුවත් හිවල් ගති 

දනිව් මහ රෑට හඳ පායා ඇති 

වලකන්න බැරි වේවි උපන් ගති 

රුපියල් සත මිසක් සැනසීමක් නැති 

තරු මිසක් ගෞරවයක් නොලද මිනිසුනි 

ගෙවන්නට වේවි උඹලගේ කරුමය 

උඹේ දරුවන්ටම මහා මෙර මෙන් රැකි 

කැමති නම් සැඩ පහර හා ඇදියන් 

නැතිනම් උඩු ගං බලා වරෙන් අපි යං 

තරු පාගා ගෞරවය හොයපන් 

ආත්මය නොවිකුණා මැරියන්.. 

Photo - Sanka Vidanagama

හැරී එන්නට බැරි නිසාවෙන්ම...

යම් මගක,

කඳුපල්ලම් වලගොඩැලි 

හමුවනාක් සේම, ඉඳුරාම 

මං සන්ධිත් හමුවේවි 

මෙතෙක් ආ මග බෙදන...

නොනැවතී යන්න නම් දිගටම 

එක මගක් හැර, අත් හැරිය යුතුමයි 

අනෙක් හැම මග නුඹ දකින 

නොහැක කිසිදින දෙමගක යන්නට... 

නෙත් පියා සවන්දෙන්න හදවතට 

යන්න ඉල්ලන්නේ කොයි මගද 

පියවර තබන්න විශ්වාසයෙන් 

හැරී නොබලා ඉදිරියටම...

වැරදෙන්න පුළුවන් නමුත් නුඹේ පියවර  

දෙවෙනි අවස්ථාවක් නොවේවි කිසි දින 

මන්ද ජීවන මග ඉදිරියටම යනු මිස 

හැරී එන්නට බැරි නිසාවෙන්ම...